Układanie w stos jest popularną koncepcją, którą można wyjaśnić w następujący sposób: gracz musi gromadzić obiekty, które układa się na sobie, aby utworzyć stos lub stos. Dość często stosuje się zasadę akcji i kontrakcji: kiedy przedmioty są ułożone w stosy w grach ze swobodnym stosem dzięki sprzyjającym warunkom, wtedy pojawiają się niekorzystne warunki, które zabierają część stosu. Zadaniem gracza jest zebranie jak największej liczby przedmiotów w stosie tak, aby przeważały nad przedmiotami zabieranymi, aby wynik był zrównoważony. Jeśli to zrobi, poziom kończy się pomyślnie. Jeśli nie, poziom zostanie uruchomiony ponownie, a gracz musi ponownie spróbować przejść poziom pomyślnie. Czasem (i często) nie chodzi o ułożenie jak największej liczby obiektów, a jedynie ułożenie takiej ilości, aby w minimalnym stopniu przezwyciężyć niekorzystne warunki gry.
W dość znacznej części grywalnych gier stosowych układanie stosów musi być w 100% idealne: spójrz na „Stack Bounce 3D” lub „Helix Stack Ball” — w tych grach i ich pokrewnych, jeśli nie zdasz wszystkich ułożony kawałek, stracisz poziom. Ale jeśli spróbujesz wystarczająco mocno, stanie się możliwe granie godzinami (uwierz nam, wiemy, co mówimy, ponieważ kiedyś graliśmy w grę Helix przez 3,5 godziny z rzędu).
Układanie jest również dla równowagi: naturalnie niemożliwe jest umieszczenie wielu przedmiotów jeden na drugim bez spowodowania, że w końcu spadną. Wynika to z fizycznych ograniczeń, takich jak grawitacja, nierówności ich powierzchni, kąt nachylenia i tym podobne czynniki. Tak więc zadanie ułożenia jak największego stosu jest czymś, co aktywnie wykorzystują gry z wolnym stosem . Możesz samemu spróbować ułożyć przedmioty, grając w następujące gry: „Ułóż kolory!”, „Ułóż wyzwania” lub „Gra w bloki miejskie”.